3ος Όροφος

«Θεσσαλονίκη. Πατρίδα των ανθρώπων».

Το θέμα είναι οι άνθρωποι της πόλης, αυτοί που την είχαν προγονική πατρίδα, αλλά και εκείνοι που ήρθαν, αναγκαστικά ή όχι, από άλλους τόπους και βρήκαν σ’ αυτήν μια νέα πατρίδα.

Μπαίνοντας στην κύρια αίθουσα του ορόφου ο επισκέπτης συναντά μία εξώπορτα σπιτιού, το παράθυρο της οποίας έχει αντικατασταθεί από οθόνη, όπου προβάλλονται διαφάνειες από τις χαμένες πατρίδες των Ελλήνων προσφύγων του 1922, παραπέμποντας στην πίστη και στην ελπίδα τους ότι μια μέρα θα γύριζαν πίσω σ’ αυτές. Πίσω από την πόρτα δημιουργείται κυκλικός χώρος, όπου γίνεται προβολή ταινίας. Στην ταινία παλαιοί Θεσσαλονικείς ξεδιπλώνουν τις αναμνήσεις από τη ζωή τους στην πόλη και νεοφερμένοι στην πόλη διηγούνται τις εντυπώσεις τους από τη νέα τους πατρίδα. Η προβολή πλαισώνεται με γραφιστικές συνθέσεις σε πανό, όπου άνθρωποι κατευθύνονται ή απομακρύνονται από την προβολή, υποδηλώνοντας το αέναο ανθρώπινο πήγαινε-έλα στο πέρασμα των αιώνων. Η εξωτερική όψη των πανό διανθίζεται με δημογραφικά στοιχεία για τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης σε διάφορες χρονικές περιόδους και με δεκαέξι αποσπάσματα κειμένων συγγραφέων και περιηγητών, που περιγράφουν  την πόλη από τον 7ο αι. μέχρι σήμερα.

Στα περιμετρικά δωμάτια με φωτοτράπεζες δίνονται πληροφορίες για τη ζωή των Θεσσαλονικέων κατά την αρχαία, βυζαντινή και οθωμανική περίοδο, για τους πρόσφυγες του 1922, για τη γερμανική κατοχή στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και την εξόντωση των Εβραίων Θεσσαλονικέων, για την αστυφιλία στις δεκαετίες 1950 και 1960 και για τους παλιννοστούντες τη δεκαετία του 1990.